Αυτισμός
Ο αυτισμός είναι ο κύριος εκπρόσωπος των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών, (APA 1994). Ο όρος αναφέρεται σε φάσμα σοβαρών, νευροψυχιατρικών καταστάσεων, που οφείλονται σε δυσλειτουργία του εγκεφάλου και διαρκούν ολόκληρη τη ζωή.
Κύριο χαρακτηριστικό των διαταραχών αποτελεί η μοναδική, ως προς τη φύση της, ποιοτική απόκλιση στους τομείς της αμοιβαίας κοινωνικής αλληλεπίδρασης και δημιουργίας σχέσης, της λεκτικής και μη-λεκτικής επικοινωνίας, της σκέψης-φαντασίας και της συμπεριφοράς (Wing 1996, APA 1994, WHO 1992).
Οι αποκλίσεις αυτές επηρεάζουν σοβαρά την αντίληψη του ατόμου σχετικά με τον εαυτό του και τους άλλους, τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει, τη λειτουργικότητα και την προσαρμογή του, σε όλες τις καταστάσεις της καθημερινής ζωής.
Ο αυτισμός είναι αναπτυξιακή διαταραχή. Επηρεάζει την ανάπτυξη, η οποία αποκλίνει από τη φυσιολογική πορεία, ενώ η ανάπτυξη επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται τα συμπτώματα του αυτισμού σε διαφορετικές ηλικιακές περιόδους. Στην ποικιλομορφία της κλινικής εικόνας από άτομο σε άτομο, αλλά και στο ίδιο το άτομο, συμβάλλουν, επίσης, η σοβαρότητα του αυτισμού, η συχνή συνύπαρξη άλλων διαταραχών (π.χ. νοητική καθυστέρηση, επιληψία, κ.ά.), η ιδιοσυγκρασία του ατόμου, παράγοντες του περιβάλλοντος και το ανομοιογενές προφίλ δεξιοτήτων (Wing 1996).
Η διάγνωση του αυτισμού είναι πολύ πιθανή όταν ένα μικρό παιδί παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά (Aarons et al. 1998):
Έλλειψη ενδιαφέροντος για τα άλλα παιδιά. Το παιδί είναι μάλλον "μοναχικό" ή μπορεί να επιθυμεί να κάνει σχέση, αλλά φαίνεται ότι δεν ξέρει πώς να το κάνει. Μπορεί να του αρέσει να συμμετέχει σε έντονο κινητικό παιχνίδι.
Μπορεί να μην έχει ή να έχει αναπτύξει λόγο, τον οποίο δεν χρησιμοποιεί επικοινωνιακά, αν και μπορεί να έχει αρκετά καλό λεξιλόγιο. Μερικές φορές, χρησιμοποιεί πολύπλοκο λόγο, που είναι ‘μαθημένος’.
Το παιχνίδι είναι περιορισμένο, επαναληπτικό και δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά. Μπορεί να έχει ασυνήθιστα ενδιαφέροντα και εμμονές που κυριαρχούν. Μπορεί να εκδηλώνει υπερβολικό ενδιαφέρον για παιδικές ταινίες, το οποίο οι γονείς θεωρούν, συχνά, ως αιτία των δυσκολιών.
Φαίνεται ότι δεν μπορεί να κατανοήσει καταστάσεις και εμπειρίες, παρά την ικανότητά του να αποκτά γνώσεις και να θυμάται. Αδυνατεί να συσχετίσει τις πληροφορίες που προσλαμβάνει και να βγάλει νόημα.
Δεν μπορεί να συντονίσει την προσοχή του με την προσοχή των άλλων ή δεν αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των άλλων.
Το παιδί χαρακτηρίζεται ως παράξενο, με υπερβολικό πείσμα και ο χειρισμός της συμπεριφοράς του μπορεί να είναι δύσκολος.
Μπορεί να εκδηλώνει υπερβολική προσκόλληση στον ένα γονέα, η οποία μπορεί να διαδέχεται μια περίοδο αδιαφορίας.
Διαβάστε επίσης: